Ewidencja ludności wsi Bogucin z 1943 roku cz. 4

Ewidencjonowanie ludności cywilnej rozpoczęło się w gminie Garbów w okresie planowania przez Hitlera i naczelne dowództwo Wermachtu nowej letniej ofensywy na froncie wschodnim, która miała umożliwić Niemcom odzyskanie inicjatywy po klęsce stalingradzkiej.

Na sporządzonych listach znalazły się nie tylko osoby zamieszkujące Garbowszczyznę na stałe, ale również wojenni przesiedleńcy i pracownicy folwarczni. Dla tej ostatniej grupy była to pierwsza i zarazem ostatnia tego typu ewidencja. W bogucińskiej ewidencji znalazło się 210 nazwisk, wśród których dominowały osoby zamieszkałe w tzw. czworakach, czyli budynkach o czterech izbach, pełniących jednocześnie funkcję kuchni, pokoju, łazienki i alkierza, obsługujących jedną folwarczną rodzinę. Zdecydowana większość tych osób osiedliła się w Bogucinie, otrzymując w ramach powojennej parcelacji majątku garbowskiego dziedzica Zygmunta Broniewskiego odpowiednie przydziały gruntów oraz inwentarza. W spisie pominięto robotników najemnych, zwanych bandosami. Ich obecność w folwarku ograniczała się zazwyczaj do jednego sezonu (od wiosny do jesieni). O rozmiarach majątku folwarcznego najlepiej świadczy fakt, że związany był z nim co piąty mieszkaniec ówczesnego Bogucina.