Miał być nieduży

Nasz rodzimy, boguciński wieniec w tym roku miał być nieduży. Miał być… .

Ale nie jest, bo gabarytami przerósł ubiegłorocznego poprzednika.
Nie mniej jest delikatniejszy i smuklejszy. Co by o nim nie mówić: piękno stworzone dzięki mozolnej pracy i różnorodności natury.

Ale najpierw, na samym drogi początku ….był chaos. Całe szczęście, że tak nie zostało, bo niebawem zza mgły niepewności, wyłoniły się pomysły.

W wersji pierwotnej zamiast wieńca miała być… krowa. W kropki bordo czy też inne figury, niekoniecznie, geometryczne, ale krowa.
Tego u nas w Bogucinie jeszcze nie było. Swego czasu był koń z wozem i żeńcami ale rogacizna żadnego rodzaju w wizjach dożynkowych jak do tej pory się nie pojawiła. Wyłoniła się w tym „sezonie” (ta wizja) ale jak to ze zjawami bywa – równie szybko znikła. Ryknęła, zamachała ogonem i już jej nie było.

W jej miejsce pojawiły się inne pomysły, które nabierały koloru i kształtu podczas wielodniowej, żmudnej pracy.
„Kuźnia”, w której wieniec powstawał, zaroiła się od „szprych” z Koła Gospodyń Wiejskich; przyciągnęła też niezrzeszone, całkiem nowe „kobitki”(jedna z nich wdziała nawet w dzień dożynek, po raz pierwszy,  strój ludowy). Każdy miał co robić: jedne cięły, drugie segregowały, trzecie podawały, czwarte upinały, piąte kleiły a jeszcze inne ogarniały i czuwały nad całością. Nasz piękny i niepowtarzalny wieniec, chyba tylko oprócz stelaża, bryły Matki Boskiej i materiałów łączeniowych wykonany jest z naturalnych materiałów. Królują na nim  kłosy pszenżyta, owsa, pszenicy, jęczmienia. Obok nich pnie się po łukach len przetykany różnobarwnymi kwiatami zatrwianu. Na tyłach łuków zielenią się i pachną gałązki estragonu. Górę wieńca zdobi korona z prasowanych kłosów pszenicy a wnętrze wypełnia figurka Matki Boskiej Zielnej. Matka Boska trzyma w dłoniach bukiet z ziół i kwiatów a u jej stóp pysznią się owoce, warzywa i kwiaty. Świeżo zerwane. Z rodzimych ogródków i warzywników. Z rodzimego Bogucina przywędrowały też w niedzielę 15 sierpnia 2021, z eleganckim wozem, powożone przez Janusza (też rodzimego mieszkańca) dwie urodziwe klacze o wdzięcznych imionach Estima i Gracja, by pomknąć z wieńcem przez słoneczny poranek ku garbowskiej świątyni. Owemu pomykaniu w towarzyszyły, podskakując na miękkich siedzeniach, Panie w ludowych strojach oraz dwie dziewczynki z „Bogutek” – Basia i Julka.
Nie był to, może, korowód dożynkowy ale przeżycie było niezapomniane i jawiło się niczym kadr z nie tak odległej jeszcze epoki. Warto byłoby je powtórzyć w kolejnych latach. Warto też podziękować wszystkim ale to wszystkim, którzy wzięli udział w przedsięwzięciu po tytułem „Wieniec dożynkowy 2021 z Bogucina”. Ogromnie dziękujemy, wierząc, że za rok znów tradycji dożynkowej stanie się za dość! Niech motywacją będzie też fakt, że nasz wieniec zajął w drugie miejsce w konkursie, w kategorii wieńców tradycyjnych.