Nasza mama, mama zadumana…

Kiedy dzieci były małe przybiegały z laurką, na której koślawo namalowane serce mówiło: „Kocham Cię mamusiu  – najbardziej na świecie”, a z za jego czerwonego horyzontu uśmiechało się pyzate słoneczko ocieplając długimi promieniami ukwieconą w tle łąkę. Jeśli milusińscy wręczali laurki na szkolnej akademii, chór dziecięcych głosów intonował okolicznościowe piosenki. Najbardziej zapamiętałam tę o mamie zadumanej. Chodzi za mną czasami jak kot upominający się o mleko, więc nie omieszkam jej zacytować:

„Mama krząta się w kuchni od rana
Myśli wciąż o niebieskich migdałach
Gdy spytamy, co ugotowała
„Dziś dla was pieczeń mam z hipopotama!”

Ref.
Nasza mama, mama zadumana
Mama zadumana cały dzień
błądzi myślami daleko
codziennie przypala mleko
na łące zrywa kwiaty
i sól sypie do herbaty

Nasza mama niezwykła kucharka
Krokodyla wrzuciła do garnka
krasnoludek wpadł jej do sałaty
a w piecu piecze się zegarek Taty

Ref. Nasza mama…

Ten krokodyl co uciekł z ogródka
w przedpokoju chciał zjeść krasnoludka
choć zegarek czuje się fatalnie
lecz obiad był dziś bardzo punktualnie.”

Z tym krokodylem to leciutka przesada, ale krasnoludki potrafią płatać figle nie tylko w sałacie, a sól do herbaty, no cóż… nie tylko mamom zdarza się zaliczyć podobne wpadki.  Może władzy rodzicielskiej nie zostaniemy z tej przyczyny pozbawione. A jaka jest ta „władza”? A właściwie jej podział między rodzicami. Może taka:

„Mamoooooooooo:

• Co będzie na kolację ?
• Gdzie jest moja torba ?
• Nie mam się w co ubrać!
• Kiedy będzie obiad ?
• Mogę iść do kolegów?
• Podpisz mi dzienniczek:)
• Widziałaś moją komórkę?
• Co z moim kieszonkowym?
• Kupisz mi nowe dżinsy ?
• Ta Mariola jest nienormalna!
• Nie idę dziś do szkoły!
• Uprasuj mi koszulę!
• Nie mam skarpetek!
• Nakarmisz psa?

Tatooooooooooo:

• Gdzie jest mama ?”

A może całkiem inna? Wszystko zależy od tego do jakich drzwi zapukamy. A tymczasem, w imieniu własnym i całej redakcji,  kołatką szczerej życzliwości zastukam do wrót z życzeniami, by złożyć je mamom z okazji ich dnia. I tak, dla mam wszystkich – bez wyjątku – na Dzień Mamy i pozostałe dni w roku jedno życzenie, które zawiera w sobie kumulację tych pozostałych: BĄDŹCIE SZCZĘŚLIWE! A może już jesteście, tylko… same o tym nie wiecie? „ Bo ze szczęściem to rozmaicie bywa. Są szczęścia najrozmaitszego kalibru. Jest to ogromne, od którego człowieka roznosi i zapiera, a są małe, które dają Ci radość i uciechę. Powiedzmy, że robisz coś i wykonasz dobrze swoją robotę. To przecież też szczęście. Albo masz jakąś trudność i ją pokonasz. Czy wtedy nie czujesz, że zrobiłeś coś dużego? Albo jest pogodny wieczór, siedzisz w spokoju ducha i patrzysz na gwiazdy. I jest ci dobrze. Czy to nie małe szczęście?(…) Ze szczęściem to trochę tak jak z górami. Wspinasz się na szczyt i zdaje ci się, że jak go osiągniesz to będziesz szczęśliwy. Tymczasem drapiesz się, wspinasz mozolnie, stajesz na nim i nagle widzisz, że za tym szczytem jest jeszcze jeden, może jeszcze większy, wspanialszy i znowu idziesz po swoje szczęście. Zdaje się, że największe szczęście to dążenie do niego”.