Wszystko jest poezją

Tak mawiał Stachura. Że wszystko jest poezją i każdy jest poetą. Może tak, a może nie… . To zależy…, co komu w duszy gra. A jak „widzi” poezję podmiot liryczny w jednym z wierszy Pani Zofii Abramek, która po raz drugi zagościła ze swoimi strofami w przytulnej Izbie Fili Bibliotecznej w Bogucinie?

„Poezja musi pukać do serca
zdejmować z oczu zaćmę życiową
wlewać nadzieję, wzruszać i śmieszyć
wyszukać trafne i piękne słowo…”

Nie wszyscy słyszą jej pukanie. Nie każdego wzruszą słowa zwykłe, a niecodzienne zarazem, które dziwnym trafem płyną w głąb duszy. Które, kołysane na biegunach emocji wydostają się na zewnątrz skrawkiem uśmiechu, oczach zadumie, kropelce rosy na liścia policzku. Które bawią i przywołują wspomnienia – nie tak znów odległe. Które mówią prostym językiem. Które zapadają w pamięć, bo śladów ich stóp nie musimy daleko szukać. Które stawiają pytania i rozkładają ręce w geście bezradności nad „dziwnością” tego świata. Które… wymieniać można bez końca, ale zamiast tego  prezentujemy fragmenty wierszy, które mogą zachęcić większą rzeszę odbiorców do posłuchania ich autorki w kolejnej poetyckiej odsłonie:

Dziwna miłość

„Wiele lat depczę Boguckie szlaki
w wielu zakątkach jeszcze nie byłam.
To prawda; wzrok mam już byle jaki
ale dopiero dziś zobaczyłam

w rogu ogrodu pani Krystyny
świerk stoi w czułych objęciach z tują.
Chodziłam tędy i z mojej winy
dopiero teraz myślę co czują

drzewa objęte na zawsze razem
każde z nich inne i nie pasują.
Jakimś przedziwnym ludzkim rozkazem
na zawsze ciasno się obejmują.

Świerk zdominował tujkę niebogę
zabiera światło, wodę z solami.
Kto im nakazał tę wspólną drogę
a może chcieli tak rosnąć sami?”

Późna miłość

„ Późna miłość hortensją zakwita
Zdobna w kiście, zmienna w kolorycie.
Dziwna w formie, uczuciem nabrzmiała
Warto na nią czekać całe życie.

Daję tobie niezapominajkę,
Choć wygląda niepozornie, skromnie
Ty jej powiesz, co na sercu leży
Tak jej powiesz – jakbyś mówił do mnie…”.

Nie rozumiem

„Siódmy krzyżyk plecy zgina
umykają w niebyt lata
A ja dalej nie rozumiem
zasad współczesnego świata.

Tu na ziemi trwamy chwilę
wśród tak wielu wspaniałości
Nie rozumiem tego świata
w imię świętej naiwności.”

Jeszcze się nie nacieszyłam

„Jeszcze się nie nacieszyłam
jeszcze nie naoglądałam
wszelkich cudów co stworzyłeś
jeszcze nie napodziwiałam.

Stwórco świata i wszechświata
konstruktorze gwiezdnych szlaków
jeszcze pozwól mi podziwiać
kształt storczyków, czerwień maków.”